This entry is part 7 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

22.10_final

 

“….We were two incompatible people, and I made my share of mistakes, but it just seemed like nothing could ever make her happy. I sensed that she was upset even on the night of our wedding. She had just met my parents for the first time, and my dad was a scientist, and he showed slides from my childhood where the whole family was wearing mismatched plaids. She was a sophisticated Southern California girl, and I think that it began to dawn on her that I didn’t fit her idea of a Prince Charming. After that it was twenty-eight years of going downhill. We should have ended it. But both of us came from a religion that taught us if you went to church together, and prayed together, then everything would fix itself. But nothing I did made her happy. She wanted a house, so I bought a house and spent one thousand hours remodeling it. She claimed that I had no style, so I tried to wear new clothes. I tried dying my hair. She complained that I didn’t know how to dance, so I privately took dance lessons for two years. But when I finally surprised her by taking her out to dance, she was unimpressed. I even went to a hypnotherapist to try to be more exciting. But in the end, she basically said: ‘You’re a great father and a nice guy. You’re just too boring.’’

 

Kάθε Παρασκευή, η Natasouko διαλέγει την αγαπημένη της ιστορία από τη σελίδα Humans of NY και της δίνει μορφή.

 ο πρώτος νικητής HOPE βρέθηκε με την ιστορία της AGGELIKINT να γίνεται σκίτσο. Ο διαγωνισμός μας συνεχίζεται.

 

Series Navigation<< HOPE |humans of planet earth|HOPE |humans of planet earth| >>
  1. anta_kets says:

    Γνωριστηκαμε πριν δεκα χρονια σε σεμιναριο του ΟΑΕΔ. Μετα από τρεις μηνες τα φτιαξαμε. Κ απο τότε ειμαστε αχωριστοι, με τα καλα μας κ τα αναποδα μας! Κ πριν ενα μηνα παντρευτηκαμε! 🙂

  2. gba says:

    Πρωτη φορα την ειδα στα “Χρώματα” στη μπαρα (ανεβασμενη πανω), την ελουζαν σαμπανια.
    Εβγαλα το πουκαμισο, της το ‘βαλα σακακι, η εξαδελφη εφταιγε που ‘φερε πιπινακι.
    Την αλλη μερα μ’ επαιρναν να δουνε πως τα παω, και αν μου αρεσ’ η μικρη κι αν θελω να τη φαω.
    Κι εγω το βλητο εγνεψα, ναι, θελω να τη φαω, και απο τοτε καθε πρωι δεν θελω να ξυπναω.

  3. AGGELIKINT says:

    My elder boy’s favourite mantra is ‘I hate school’. Nothing to do with bullying or the social aspects of it – just the boring learning part. I have found a saying by Mark Twain and put it on his desk and everytime the feeling of despair for another day at school resurfaces, he reads it and feels that he is not the only one.

    “I have never let my schooling interfere with my education.” Mark Twain

  4. Artemis says:

    “Από μικρό παιδί ήξερα πως η απόλυτη ευτυχία κρύβεται στον έρωτα! Τίποτα δε μετράει περισσότερο. Μεγαλώνοντας αποφάσισα πως ο αυτοσκοπός θα πρέπει να είναι να βρω αυτόν που μου αξίζει…. Για να μην χαθώ από το στόχο μου έκατσα και έγραψα σε μια κόλλα χαρτί πώς πρέπει να είναι αυτός?
    Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να είναι όμορφος, να τον βλέπω να χαίρομαι…
    και φυσικά να έχει χιούμορ…
    και να μου κάνει εκπλήξεις, για να μη βαριέμαι…
    και να μου λέει λόγια που κάθε γυναίκα θα ζήλευε….
    και να μην έχει μάτια για καμία άλλη.
    Ο πρώτος μου εφηβικός έρωτας πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις εκτός από την πίστη. Έτσι τον χώρισα για να βρω τον ιδανικό…. Ο επόμενος δεν είχε τόσο χιούμορ, κι έτσι βρήκα έναν άλλο που με έκανε να γελάω συνέχεια αλλά στερούσε στην ομορφιά. Γι αυτό βρήκα άλλον. Μα και στον επόμενο κάτι έλειπε, και στον επόμενο, και στον επόμενο… Πότε δεν ήταν αστείος, πότε δεν ήταν αρκετά όμορφος, πότε δεν με έβγαζε από τη ρουτίνα μου με τρόπο μαγικό…
    Και πέρασαν τα χρόνια, και έκανα ταξίδια ψάχνοντας για τον απόλυτο έρωτα… Πάντα κρατώντας το χαρτί στο χέρι! Μα πάντα κάτι έλειπε και εγώ ένιωθα πάντα μισή γιατί οι άλλοι ήταν λειψοί!
    Πέρασαν χρόνια πολλά και έβγαλα κι εγώ λευκά μαλλιά για να καταλάβω πως μισό και μισό κάνουν ένα! Μόνο αν αφήσεις σε κάποιον «λειψό» να σου καλύψει το κενό, ίσως γίνει το άλλο σου μισό…”

  5. gba says:

    εκπροθεσμα και νικητρια? ααα… μπράβο