This entry is part [part not set] of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

postcard-(1)

 

H Eυγενία Κουμάκη σκιτσάρει το Παγκράτι στο 3.000.000.000 πΧ.
Κάθε Παρασκευή μεταφερόμαστε σε μια γωνιά της πόλης, σε μία άλλη εποχή.

This entry is part 6 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

 

postcard-1 (2)

 

 

Η Αλέξια Οθωναίου σκιτσάρει μια γωνιά άλλης εποχής, από το Μπράιτον της Αγγλίας. Κάθε Παρασκευή νέο επεισόδιο!

This entry is part 5 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

 

 

illinoi

Η Έφη Θεοδωροπούλου μας ταξιδεύει στο μέλλον, για τη νέα σειρά “γωνιές της πόλης-εποχής.” Κάθε Παρασκευή νέο επεισόδιο!

This entry is part 4 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

postcard

 

O Κωσταντίνος Σκλαβενίτης μας μεταφέρει στις αρχές του 20ου αιώνα στην Πλάκα, για τη νέα σειρά “γωνιές της πόλης-εποχής.” Κάθε Παρασκευή νέο επεισόδιο!

This entry is part 3 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

diskadikofinalDorita

 

 

O Σταύρος Κιουτσιούκης μας μεταφέρει σε ένα παλιό δισκάδικο του 1965, για τη νέα σειρά “γωνιές της πόλης-εποχής.”Κάθε Παρασκευή νέο επεισόδιο!

This entry is part 2 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

gwnies tis polis bareladika NEO (1)

newria

(πηγή: madeincreta)

 

O Kωστής Τζωρτζακάκης σκιτσάρει το Ηράκλειο (Κρήτης) του 20ου αιώνα για τη νέα σειρά “γωνιές της πόλης-εποχής.” Κάθε Παρασκευή νέο επεισόδιο!

This entry is part 1 of 7 in the series Γωνιές της πόλης-Εποχής

daskalogianni

 

 

Από σήμερα και κάθε Παρασκευή, οι γωνιές της πόλης-εποχής, πάνε πίσω στο χρόνο ή μπροστά στο μέλλον και αποτυπώνουν την εκάστοτε περιοχή, σημείο, στιγμιότυπο από την αγαπημένη εποχή του κάθε σκιτσογράφου.
Σημερινό επεισόδιο ο Λυκαβηττός του 1978, από τον Σπύρο Δερβενιώτη.

” Η εικονιζόμενη γωνία (Εκεί που η Δασκαλογιάννη συναντάει τον Περιφερειακό) ήταν η κλασσική μονοκατοικία με αυλή όπου ζούσε μια γιαγιούλα που ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών (όπως το πυκνό χιόνι της εικόνας ή χαλάζι 10 εκατοστών) έβγαινε να ταίσει τις κότες της εντυπωσιακά αδιάφορη για το μαστίγωμα του καιρού. Κατόπιν κρεμιόταν στο πεζούλι και παραμόνευε να περάσει περαστικός για να τον ρωτήσει “τι ωρα ειναι”. Δεν την ενδιέφερε η ώρα, δύο λεπτα αργότερα το ίδιο θα ρωτούσε τον επόμενο.Την επαφή ήθελε.Στη θέση του σπιτιού της γιαγιάς υπάρχει σήμερα ενα πολυόροφο monstrosity κλασσικής νεόπλουτης Σημιτικής αισθητικής. Για το “1978” δεν παίρνω κι όρκο, απλά θυμάμαι ότι χιόνιζε, κι ήμουν μικρός και χαρούμενος.”