This entry is part 5 of 21 in the series HOPE |humans of planet earth|

hope

 

“My father was killed in a suicide bombing in 2003. He said: ‘I love you all and follow what I taught you.’ The ambulance driver told us that he refused to be taken away, and that he insisted they treat other people first. We believe he was martyred. And we believe that those who are martyred never die. ” (Karachi, Pakistan)

 

Εμπνευσμένη από τη σειρά HONY κάθε Τετάρτη η Natasouko  απεικονίζει ιστορίες των ανθρώπων που έχουν δημοσιευτεί στη σελίδα, αλλά και νέες ιστορίες που περιμένουν να πάρουν μορφή. Kάθε Παρασκευή στο SoComic.

 ο πρώτος νικητής HOPE βρέθηκε με την ιστορία της AGGELIKINT να γίνεται σκίτσο. Ο διαγωνισμός μας συνεχίζεται.

 

Series Navigation<< HOPE |humans of planet earth|HOPE |humans of planet earth| >>
  1. theodoros christoforidis says:

    εκανα μια εξυπηρετηση σε ενα φιλο να παω καπου μακρια χωρις αυτοκινητο και μπερδευτικα και χαθηκα ρωτοντας καποιους αγνωστους οχι μονο μου ειπανε που να παω αλλα με πηγανε με το αυτοκινητο τους εκει . γιαυτο αγαπαω την ελλαδα οταν βρεθεις σε δυσκολια θα σε βοηθησουν πολυ η λιγοτερο

  2. Η δική μου περιπέτεια όταν μπήκα για πρώτη φορά στο αεροπλάνο. Φοβόμουν τόοοοσο πολύ που τους ξεσήκωσα σχεδόν όλους. Ευτυχώς ήταν μία παρέα νεαρών παιδιών που για να με κάνουν να ξεχαστώ, τραγουδούσαν και χόρευαν μέχρι που τα κατάφεραν. Τους ευχαριστώ πολύ. Να είναι καλά όπου και να βρίσκονται!!!

  3. julia christoforidou says:

    κοντεψα να λυποθυμησω στο σουπερ μαρκετ περιμενοντας να πληρωσω και αμεσως ο υπευθυνος μου προσφερε νερο ,με περασε πρωτη και μου εκανε εξτρα εκπτωση στον λογαριασμο…..!!!!!!!!!!!!!!! τελικα υπαρχουν ανθρωποι…..!!!!!!!!!!!!!!

  4. MARI says:

    ΘΑ ΣΑΣ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ :
    Είναι μιά ιστορία που λίγοι τη γνωρίζουν και αφορά τους δύο
    από τους τρεις μεγάλους τενόρους που τραγουδώντας μαζί
    μάγεψαν τον κόσμο. Τον Jose Carreras και τον Placido Domingo.
    Έστω κι αν δεν έχετε πάει στην Ισπανία, θα πρέπει να έχετε
    ακούσει γιά την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ Καταλανών
    και Μαδριλένων. Κι αυτό γιατί οι Καταλανοί παλεύουν γιά την
    αυτονομία τους, σε μιά Ισπανία ελεγχόμενη από τη Μαδρίτη.
    Λοιπόν, ο Placido Domingo είναι Μαδριλένος
    και ο Jose Carreras είναι Καταλανός…
    Γιά πολιτικές διαφορές, το 1984, οι δύο τενόροι έγιναν εχθροί!
    Πάντα στις συναυλίες που τους καλούσαν να τραγουδήσουν,
    σε οποιοδήποτε μέρος της γής, έβαζαν και οι δύο
    στα συμβόλαιά τους σαν όρο απαράβατο, ότι δεν θα τραγουδήσουν
    αν ο αντίπαλος ήταν καλεσμένος!
    Το 1988 παρουσιάστηκε στον Carreras ένας εχθρός πολύ πιό
    ισχυρός από τον Domingo. Σε κάποιες εξετάσεις που έκανε,
    διαπιστώθηκε ότι είχε οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, μιά μορφή
    καρκίνου του αίματος, με πιθανότητες επιβίωσης μία στις δέκα!
    Η πάλη ενάντια στον καρκίνο ήταν πολύ δύσκολη.
    Οι μακροχρόνιες θεραπείες, η μεταμόσχευση νωτιαίου μυελού
    και οι συνεχείς αλλαγές του αίματός του, τον υποχρέωναν
    να ταξιδεύει κάθε μήνα στην Αμερική. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες,
    του ήταν αδύνατο να δουλέψει. Και παρ’ όλο που είχε μιά μεγάλη
    περιουσία, όλα αυτά τα τεράστια έξοδα τον έφεραν σε πολύ δύσκολη
    οικονομική θέση! Όταν πιά δεν είχε άλλα χρήματα,
    κάποιος φίλος του τον πληροφόρησε ότι πρόσφατα
    δημιουργήθηκε ένα ίδρυμα στη Μαδρίτη, που θεράπευε δωρεάν
    αρρώστους με λευχαιμία.
    Χάρη στη φροντίδα του ιδρύματος “Formoza”, ο Carreras νίκησε
    την ασθένειά του και άρχισε να ξανατραγουδάει!
    Αυτό του έφερε πάλι πολλά κέρδη, όπως άλλωστε του άξιζε και
    αποφάσισε να γίνει δωρητής του ιδρύματος. Όταν διάβασε
    το καταστατικό, είδε με έκπληξη ότι ιδρυτής και πρόεδρος του
    ιδρύματος, ήταν ο Placido Domingo!!! Γρήγορα ανακάλυψε ότι
    ο Domingo είχε δημιουργήσει αυτό το ίδρυμα γιά να τον βοηθήσει και
    είχε ζητήσει να μην το μάθει ο Carreras και νοιώσει ταπεινωμένος,
    που θα αναγκαζόταν να δεχτεί τη βοήθεια του εχθρού του!
    Το πιό συγκινητικό όμως, ήταν η συνάντηση αυτών των δύο μεγάλων
    καλλιτεχνών. Κατά τη διάρκεια μιάς συναυλίας του Placido Domingo
    στη Μαδρίτη, ο Jose Carreras ξάφνιασε τους πάντες.
    Διακόπτοντας τη συναυλία, ανέβηκε στη σκηνή, γονάτισε ταπεινά
    μπροστά στα πόδια του “εχθρού” του, του ζήτησε συγνώμη και τον
    ευχαρίστησε δημόσια γιά το καλό που του έκανε!
    Ο Domingo τον βοήθησε να σηκωθεί και με μιά ζεστή αγκαλιά,
    ξεκίνησαν μιά δυνατή φιλία.
    Μετά από καιρό, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Domingo:
    “Γιατί δημιουργήσατε το ίδρυμα “Formoza”, αφού το ξέρατε καλά
    ότι εκτός απ’ το ότι θα βοηθούσατε έναν εχθρό σας, θα δίνατε
    τη δυνατότητα σε έναν αντίπαλο να σας ανταγωνίζεται”;
    Η απάντησή του ήταν σύντομη και καθοριστική:
    “ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΣΑΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ”!!!

  5. Χρυσούλα Βασιλείου says:

    Η πιο συγκινητική στιγμή που έχω ζήσει είναι στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ένας ευκατάστατος κύριος δωρίζει το μπουφάν του σε έναν άστεγο με κινητικά προβλήματα!

  6. pt says:

    Δεν τολμώ.

  7. Georgios P. says:

    Θέλω να είμαι ευτυχισμένος.