«Για μένα αξία έχει ο άνθρωπος. Δε με νοιάζει από πού έρχεται ή πού πηγαίνει. Εμείς έχουμε τα πάντα κι αυτοί δεν έχουν τίποτα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να τους βοηθήσουμε. Στο χωριό μας υποδεχόμαστε καθημερινά δεκάδες πρόσφυγες. Τα σπίτια μας είναι στην παραλία και οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν κυριολεκτικά στις πόρτες των σπιτιών μας. Έτσι δημιουργήθηκε μια ομάδα εθελοντών που τους δίνει μια ζεστή σούπα, ένα τσάι, στεγνά ρούχα και παπούτσια. Αν φτάσουν νύχτα, κοιμούνται σε ένα χώρο που μας έχει παραχωρήσει η εκκλησία. Δενόμαστε με αυτούς τους ανθρώπους και αρκετοί μας υπόσχονται ότι θα έρθουν μία μέρα να μας ξανασυναντήσουν.
Οι άνθρωποι αυτοί πάνε κυριολεκτικά «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα». Το έχουμε ακούσει αλλά δεν το έχουμε ζήσει. Κι εύχομαι να μη ζήσουμε ποτέ τέτοιες καταστάσεις. Αρκετοί με φωνάζουν μαμά. Ξέρεις τι αξία έχει να σε λέει ένας ξένος μαμά; Ίσως μεγαλύτερη αξία κι από το να σε λέει το ίδιο σου το παιδί».
Άννα Θ. 51 ετών,
Ιδιοκτήτρια εστιατορίου, Χίος
Η σειρά της natasouko ολοκληρώνεται με τελευταίο επεισόδιο στις 26/02. Νικητής ο Vol Cano
Πριν από περίπου 4 χρόνια, ήμουν σε μια δύσκολη φάση στη ζωή μου. Είχα έναν φίλο χρόνια, με τον οποίο δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, ο οποίος γνωρίζοντας τι περνάω, μου έκανε ένα δώρο. Διακοπές στη πόλη του. Γνωριστήκαμε και κάποιο διάστημα αργότερα γίναμε ζευγάρι. Μου άλλαξε όλη τη ζωή. Τριάμισι χρόνια μετά, είμαστε ακόμα μαζί και ευτυχισμένοι.
Ήμουν δάσκαλος σε μονοθέσιο σχολείο σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης. Αριθμός μαθητών 3. Ο Γιώργης (γ’ δημοτικού), η Μαρία (δ’ δημοτικού) και το πρωτάκι μου η Μαρίνα. Φέτος έμαθα ότι το σχολείο αυτό έκλεισε.
Αρχές Οκτώβρη χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα το Γιώργη σχεδόν να φωνάζει. “Κύριε, έκλεισε το σχολείο, μας στέλνουν στο Μεγάλο”. “Δεν πειράζει Γιώργη μου θα είναι ωραία και στο μεγάλο σχολείο”. “Και οι ζωγραφιές μας;”. “Μα, σας τις έδωσα φεύγοντας!”. “Και αυτές στον τοίχο; Πρέπει να τις βγάλουμε!”. ” Δε γίνεται Γιώργη μου.” “Στην Κνωσό πώς έγινε;”. “Οι τοιχογραφίες αυτές είχαν τεράστια αξία, δούλεψαν αρχαιολόγοι, ειδικοί…” “Να τους φωνάξουμε στο σχολείο. Και οι δικές μας ζωγραφιές μετά από χρόνια θα έχουν αξία. Θα γίνω σπουδαίος ζωγράφος, έτσι μου είχατε πει!”