This entry is part 17 of 63 in the series Memory Lane

Print

ENGLISH VERSION

Print

Στη ζωή μου έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους απαισιόδοξους, μίζερους και αγέλαστους. Αλλά και ανθρώπους που το πρόσωπό τους μπορούσε να φωτίσει τη μέρα σου. Η μητέρα μου ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Δεν χρειαζόταν να μιλήσει. Παρότι οι συμβουλές της σε διαπερνούσαν και άλλαζαν τον κόσμο σου, το χαμόγελο της και μόνο έφτανε για να δώσει φως στην μαυρίλα σου και να σε κάνει να χαμογελάσεις. Χαμογελάτε!…”
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ MEMORY LANE ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ! ΝΙΚΗΤΗΣ Ο Mamet!
Series Navigation<< Memory Lane #16Memory Lane #18 >>
  1. βίκυ says:

    H μητέρα μου!

  2. theodoros christoforidis says:

    ta anoipsia moy

  3. pt says:

    Οι πεφωτισμένοι κυβερνώντες αυτού του τόπου που μας δείχνουν το δρόμο.

  4. Ειρήνη says:

    Η κόρη μου

  5. Παρασκευή Μ. says:

    Η αδελφή μου

  6. Κ. Μακρή says:

    Η αδελφή μου

  7. VAIA LYTRA says:

    ο γιος μου…

  8. costis pl says:

    πιο αισιόδοξα πλάσματα από τα μικρά παιδιά δεν νομίζω ότι υπάρχουν

  9. ΜΑΡΙΑΝΘΗ says:

    Η αδελφή μου!!!!!!!!

  10. despina k. says:

    μια φίλη μου η Χριστίνα

  11. noradalloul says:

    ο αρραβωνιαστικος μου 🙂

  12. Φωτεινή Γ says:

    Η μαμά μου!

  13. Andronikos says:

    Η μαμά μου

  14. ΑΘΗΝΑ says:

    Ο γιος μου και το χαμογελο του η μεγαλύτερη δύναμη και αισιοδοξία

  15. Georgios P. says:

    ο γιος μου!!

  16. Lefkothea Z. says:

    Η μαμά μου!

  17. ΓΕΩΡΓΙΑ Δ. says:

    Ο ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΜΟΥ